تو می رسی و غمی پنهان همیشه پشت سرت جاری

همیشه طرح قدم هایت شبیه روز عزاداری

تو می نشینی و بین ما نشسته پیکر مغمومی

غریب وخسته و خاک آلود؛ به فکر چاره ناچاری

شبیه جنگل انبوهی که گر گرفته از اندوهِ -

هجوم لشکر چنگیزی... گواهت این غم تاتاری

بیا و گریه نکن در خود که شانه های زمین خیسند

مرا تحمل باران نیست؛ تو را شهامت خودداری

همین که چشم خدا باز است به روی هرچه که پیش آید

ببین چه مرهم  شیرینیست  برای سختی و دشواری!!

کمی پرنده اگر باشی در آسمان دلم هستی

رفیق ماهی و مهتابی؛عزیز سرو وسپیداری...

چقدر منتظرت بودم !ببینمت کمی آسوده...

دوباره آمده ای اما؛ همان همیشه عزاداری!

مرده ام در کوچه های بی کسی

 سنگ قبرم را نمی سازد کسی

 سوختم خاکسترم را باد برد

 بهترین یارم مرا از یاد برد

.............

روز تولدت شد و نیستم اما کنار تو

کاشکی می شد که جونمو هدیه بدم برای تو

درسته ما نمی تونیم این روز رو پیش هم باشیم

بیا بهش تو رویامون رنگ حقیقت بپاشیم

می خوام برات تو رویاهام جشن تولد بگیرم

از لحظه لحظه های جشن تو خیالم عکس بگیرم

من باشم و تو باشی و فرشته های آسمون

 چراغونی جشنمون ، ستاره های کهکشون

به جای شمع می خوام برات غم هات رو آتیش بزنم

هرچی غم و غصه داری یک شبه آتیش بزنم

با هفت تا آسمون پر از گلهای یاس و میخک

بال فرشته ها و عشق و اشتیاق و پولک

عاشق تو با یه قلب بیقرار و کوچک

فقط می خوان بهت بگن :

تولدت مبارک

سلام ...

می خوام از امروز همه دوباره شروع به نوشتن کنید .. می دونم میاین وبلاگ رو می بینید و میرید ... آمار وبلاگ اینو نشون می ده ..

من خودم با آقای میرکی هماهنگ می کنم تا پسوردهای جدید رو به همه بدن ، ورودی های جدید و قدیم ، همه و همه باید بیاین ..

نه امتحانات رو بهونه کنید و نه کارآموزی... همه ما یه وقت استراحت در روز داریم که اونو واسه وبلاگ می ذاریم ...

منتظرم .. 

یاد ابریشمی تو در پیله تنهایی من تنیده بود؛ ترک نمی کنم پیله ام را تا باور نکنم تنهایی ام را،تنهایی مختص اوست و آنچه حصار تنهایی مرا در هم می شکند باور تنها فریاد رس تنهاییست.

سرکار خانم نسرین ستوده

من و تو؛

شب و عشق؛

همه یک فاصله یک رویاییم

من و تو فاصله ای نامحدود

من و تو ما،ولی تنهاییم

من و تو اشک قناری،تپش نرگس ها

من و تو چون دو کبوتر، بی بال

من و تو جفت ولی تنهاییم.

سرکار خانم زینب شعله

تا دیروز از همه عالم جلوتر و خوش تر

تا امروز افسرده و تنها پیاده ام

تا فردا چه می شود بار الها

من با چشم خسته و گریان به سوی تو

خود را در غم دنیا نهاده ام

ای کاش نسیم جاودان ابدیت

با نوری از سرور و جاودانی روح به سوی من همی آید که خسته ام

تا مشتاق تر از همیشه پا به دویدن گذارم

من نیز مانند کسان از نو

پا بر روی برگ زندگی گذارم

 سرکار خانم پریا جمال زاده

مرا در شب خیالی بر سر آمد                                  

 زتنهایی نگاری بر سر آمد

نگاری دلربا و آتش افروز                                         

 خرامان سوی این تنها بیامد

بکرد بازی و جادو با خاطر ما                                   

 ولی این دل گرفتارش نیامد

چو بلبل در گلستان نغمه خواندی                             

 ولی این گل به خنده در نیامد

تو بلبل بودی، اما آن نبودی                                      

 زآن رو که صدای آشنا بر دل نیامد

گل باغ دلم دیریست مرده                                   

   زآن روز که بلبل به گلستان باز نیامد

برو از خاطرم بیرون تو زیبا                                       

 که یادش سینه سوز خواهد آمد

جناب آقای خلیل خوانسالار

                                              منم آن خدای عشق

دوست دارم که بگویم تو سرا پای منی                همه هستیم تو هستی همه دنیای منی

دوست دارم که بگویم نمی خواهم روز                شب بماند تا همیشه چون تو رویای منی

دوست دارم که بگویم ناخدای عالمم                    نهراسم ز طوفان و تو دریای منی

دوست دارم که بگویم چرا می خندی                  باز اخم میکنی و معشوقه و شیدای منی

دوست دارم که بگویم سبب غمها کیست               باز می روی و تو علت غم های منی  

دوست دارم که بگویم خدا پنهان است                  بی جهت نیست تو هم خدای پیدای منی

دوست دارم که بگویم دروغ است مجنون              منم آن خدای عشق و تو لیلای منی

جناب آقای صادق میرکی

سلام خدمت تک تک اعضای گل کانون شعر و ادب غریبانه ( چه قدیمیا ، چه جدیدا ) :

راستش من از بابت اتفاقایی که این چند روزه افتاد واقعا متاسفم ، شاید خیلی هاتون از من ناراحتید ولی خوب باور کنید من این وبلاگ رو خیلی دوست داشتم و واقعا ناراحت شده بودم .

حالا هم با این پیام از همه معذرت خواهی می کنم و می خوام همه چیز همین جا فراموش بشه و اعضا دوباره مثله قدیم فعال و فعالتر توی وبلاگ حاضر بشن .

راستش من می خواستم پیام هایی که تو این مدت به هم دادیم و پاک کنم ولی متاسفانه نشد ، واسه همینم من مطالبی که توش پیامهای ناجور داده شده رو پاک می کنم و از همتون معذرت می خوام و ازتون می خوام دوباره مطالب قشنگتون رو بنویسید .

ممنون

با سلام خدمت تمام هم دانشگاهیای عزیز و همه ی کسانی که به وبلاگ ما سر می زنن و شعر های خوبشون رو توی وبلاگ ما می نویسن .

دیشب یعنی 30 اردیبهشت ماه 1387 اولین انتخابات رسمی کانون شعر و ادب غریبانه در سالن بعثت دانشگاه با حضور  دانشجویان عزیز انجام شد .

 در طی این مراسم از دبیر سابق کانون شعر " جناب آقای محمد جواد موزیریان " و نیز اعضای شورای مرکزی کانون شعر " آقای مصطفی آقایی ، سرکار خانم صغری رحیمی ، خانم فاطمه گل بو ، خانم سیما بلوچ و عاطفه معافیان " و نیز هیئت موسس کانون شعر " آقای سید جمال حسینی ، آقای مصطفی آقایی ، خانم صغری رحیمی ، خانم آزاده اسدی ، فاطمه گل بو و عاطفه معافیان " تشکر و قدر دانی شد.

شمارش آراء با حضور جناب آقای فیروزی ( نماینده شورای فرهنگی دانشگاه ) و نمایندگان تشکلهای دیگر دانشگاه از جمله نماینده بسیج دانشجویی و انجمن اسلامی و کانون قرآن و عترت انجام گرفت ، که در نهایت در بین کاندیدا جناب آقای صادق میرکی و سرکار خانم پریا جمال زاده با کسب بیشترین رای انتخاب شدند.

امروز 31 اردیبهشت ماه 1387 نیز در طی جلسه ای اعضای قدیم کانون ، کانون شعر و ادب غریبانه را با تمام خاطرات خوب و خوبتر به اعضای جدید سپردند .در این جلسه انتخابات داخلی انجام شد و جناب آقای صادق میرکی به عنوان دبیر جدید کانون شعر معرفی شدند .

با آرزوی موفقیت و سربلندی برای تمامی اعضای جدید . . .

و نیز تبریک ویژه خدمت تک تک اعضاء . . .

قدر کانون شعر رو بدونید . . .

خدانگهدار

...
من یا تو؟
سکه دوستی!
بیهوده!
یاد
بهار!
ذهن پنجره!
!
تیغ زمانه!
!!!
!
بی صدا
سر در گریبان!
از جنس خودم!
فصل کشتار!
[همه عناوین(324)][عناوین آرشیوشده]