 |
 |
مرا عمری به دنبالت کشاندی
سرانجامم به خاکستر نشاندی
ربودی دفتر دل را و افسوس
که سطری هم از این دفتر نخواندی
گرفتم عاقبت دل بر منت سوخت
پس از مرگم سرکشی هم فشاندی
گذشت از من ولی آخر نگفتی
که بعد از من به امید که ماندی
تو تنهایی و من
تنها ترین دشتی
که دائم سرو ِ تنها را
در آغوشی پر از خلوت
به گرمی می فشارد در خودش
شاید ؛
بروید در جوارش سروهایی تا ابد
جاوید
و از یک ریشه صد ها شاخه ی سنگین
برون آید
و جنگل های انبوهی شود عشقی
که از یک سرو
آغازید
تو را در دشت های سینه خواهم کاشت
و می دانم
که روزی از جوارت
جنگلی وحشی
چو شیری بر کمین
در صید آهویی
مرا گم می کند در خود
تو سرشاری و من ؛
تنها ترین صیدی
که می ترسد
بیاید از میان دام خود بیرون
مرا در دام مخفی کن
که می ترسم برون آیم
بمیرم با دم ساتور
چرا که قلب من
زخمیست از عشقت
و پایم بی رمق مانده
ز فرط نا امیدی ها
مرا در دام مخفی کن
که من را نای رفتن نیست!
خانه ای ساخته بودم از عشق
زیر پا فرش غرور
و حصارش همه تکرار صفا
ولی افسوس در این خانه ما
خانه پر ز تلنگر بهار
خانه پر ز محبت و وفا
پایه ای سست در آن بود جفا
***********************
خانه ای ساخته بودم در عرش
زیر پایش همه ابر
عاری از گرد و غبار
ولی افسوس در آن خانه ما
ابرها محو شدند
عشق ها کمرنگتر
کمتر از رنگ اقاقی ها شد
شیشه ای می شکند... یک نفر می پرسد...چرا شیشه شکست؟ مادر می گوید...شاید این رفع بلاست. یک نفر زمزمه کرد...باد سرد وحشی مثل یک کودک شیطان آمد. شیشه ی پنجره را زود شکست. کاش امشب که دلم مثل آن شیشه ی مغرور شکست، عابری خنده کنان می آمد... تکه ای از آن را برمی داشت مرهمی بر دل تنگم می شد... اما امشب دیدم... هیچ کس هیچ نگفت غصه ام را نشنید... از خودم می پرسم آیا ارزش قلب من از شیشه ی پنجره هم کمتر است؟دل من سخت شکست اما، هیچ کس هیچ نگفت و نپرسید چرا...........................
سفری باید کرد .......
تا به عمق دل یک پیچک تنها
که چرا اینچنین سخت به خود می پیچد
شاید از راز درونش بشود کشفی کرد شاید او هم به کسی دل بسته ست
تو مرا می فهمی ,
من تو را می خواهم و همین ساده ترین قصه یک انسان است
salam man arezoo 20 sale az esfam va injam daram computer mikhoonam(karshenasi)i
weblogetono vorojak be man moarefi kard manam chon khosham oomad eftekhar dadam ke ozv 
sham
modire weblogam lotf kardo ozvam kard.
در جهان تا میتوانی ساده و یکرنگ باش
قالی از صد رنگ بودن زیر پا افتاده است
_منم_ آن عاشق تنها
که با یادت تمام لحظه های کوچک عمرم
مثال کاروانی در بیابان های سوزان کویر عشق تو
_پیوسته می راند_
به جای اشترانش توده هایی از خیالات پر از خالی!
سرابی مقصدش گشته
- پر و سیراب از شادی-
مسیرش را
که خارستانی است از خار و خون خط چین!
به یادت با طرب با ذوق می آید
به نزدت می رسد آری. . .
برایت غنچه های خار می آرد!
تمام غنچه هایی را که غم بر پای او افکند!
تمام سر گذشتش را برایت هدیه می آرد. . . .
به جای پاسخش اما . . .
نمک بر زخم می پاشی!!!
و می گویی به جرم اینکه من را بت می اندیشی
بباید روح توبردار آویزم
صلیبش می کنی تنها. . .
میان کوچه های خالی از فردا !
و تاجی مملو از گلهای خارستان
برای قلب ویران و ثمین اش هدیه می سازی!
همانم من
همانم _عاشق تنها_
که با یادت
تمام روح خود در قطره ای از اشک می گنجم!
و دیوانی من از حرف دلم سرشار می سازم!
چرا اینگونه گشتم من؟؟!!!
که اشکم را به چاهی پشت پلک سخت چشمانم به حبس آرم!!
و یا دیوان شعرم را به گردابی که خالی از نگاه توست بسپارم!!
چرا پیوسته مستم من؟؟!!!
این چه حسی است که در خود
شده ام گم با آن ؟!
دل من تنگ که نیست
گریه ام می آید،
آسمان سقف نگاهم را
پنهان کرده
و نمی دانم
آخر به کجا می کشدم
غرقه در فکر و خیالاتم
و از دور نگاهم ....
به کجاست؟!
حسی از جنس درون
کشته مرا
و غریبانه ترین لحظه ؛
همین الان است
که خودم هم باید
بروم در پی گم گشته ی خود
یعنی من !
این چه حسی است که در خود
شده ام گم با آن ؟!
دل من نشکسته
گریه ام می آید!
نه کسی آمده اینجا
نه کسی برگشته
نه کسی هم
هوس رفتن و ماندن دارد
و کسی با من
از آن سوی خودم می گوید ؛
که کسی
در راه است و به من می گوید :
که کسی ، یا ... چیزی ...؟؟؟...
اتفاقی است که خواهد افتاد
خوب و بد
دست خداست !
و به من می گوید
که غریبانه ترین جامه ی خود را تن کن
که به هر حادثه ای هست ؛
خوش آمد گویی !
...این چه حسی است که در خود
شده ام گم با آن ؟!...
منو ببخشید ولی میتونم بپرسم چه اتفاقی افتاده ؟؟؟؟؟؟!!!!!!!!!!!!!!!!!
چرا فعالیت شما اینقدر کم شده ؟
چرا دیگه کسی سراغ وبلاگ نمیاد ؟
یعنی اینقدر سرتون شلوغه؟
...
من یا تو؟
سکه دوستی!
بیهوده!
یاد
بهار!
ذهن پنجره!
!
تیغ زمانه!
!!!
!
بی صدا
سر در گریبان!
از جنس خودم!
فصل کشتار!
[همه عناوین(324)][عناوین آرشیوشده]
 |
 |
