همين که چشم خدا باز است به روي هرچه که پيش آيد

ببين چه مرهم شيرينيست براي سختي و دشواري!!

واقعا جاي تامل داره، آدم وقتي اين جور شعرا را مي خونه يه حسِ غريب، شايد يه جور غريبانه سر تا پاي وجودش رو فرا ميگيره و به اين فكر مي كنه كه چرا هميشه بايد اون چيزايي رو كه داره فراموش كنه و حسرت نداشته ها يي رو بخوره كه همون ها رو هم گاهي وقتا داره ولي ازشون بي خبره!